Benim elektriğimi kim kullanıyor?

Kapitalizm

Neden az önce üşüyorken şimdi üşümüyorum  ki? Elektrikli ısıtıcıyı açtım da ondan. Bir an çok elektrik harcar diye geçirdim içimden. Amaan ne yapayım, ısındık işte, dedim.

İyi de bu elektrik bir başkasına mı ait ki, biz çok yakar - az yakar düşüncesindeyiz hep? Hayır aslında bir başkasına ait değil. Benim de sahibi olduğum dünyaya ait. 7 milyar insanın ne kadar sahipliği varsa benim de o kadar işte. Ama neden kimileri bu elektriği benim 10-20 katım daha fazla kullanırken hiç umursamaz da ben umursarım ki? Çünkü onlar zengin, ben değilim...

Oldum olası bu kapitalist sistemi eleştiririm ve insanların bunu yok etmek için bir çaba sarf etmemesinden de hayıflanırım. Nasıl bir sistemdir ki koskoca dünya 50-100 zenginin elinde dönüyor. Bu zengin aileler her istediğini her zaman alabiliyor, ses çıkarmaması içinde 50 bin-100 bin kişiyide birazcık sahiplendiriyor, o 50 bin - 100 binin altında 50-100 bin daha derken, piramitin üstünden altına bir tepecik oluşuyor. Ama işin garibi altta kalan belki de 7 milyar insandan 6 buçuk milyarıdır. Belki daha fazlası...

Aslında herkes bu harekete başkaldırsa bu sorun biter, gibi düşünülebilir ama yine bitmeyecektir. Çünkü üstteki o 50-100 yok olursa, onların yerine geçmek isteyenlerde olacaktır. 

Aslında bu kadar kafa yormaya gerek yok. Bu mesele için tek noktada biraz düşünmek yetiyor. Nefis... Bir türlü doymayan nefis, birilerini birilerinin tepesine çıkarıveriyor işte. İslami sistemde zenginlik olmaz diye bir şey yoktur. Hatta İslam peygamberi bile zengin olmayı öğüt veriyor. Ancak bu zenginliği insanlara daha çok yardım edebilmek niyetiyle yapın diyor.

İslamla  şereflenmeyen veya tam olarak yaşayamayan toplumlar bu nefsani duygulara yoğun bir şekilde kapılıyor. Hep benim olsun, her istediğim olsun derken, aslında birilerinin hakkı olan elektriği aldıklarının ve onları elektriksiz koyduklarının farkında olmadan, belki de farkında olsa bile aldırmadan...

Ne garip dünya imiş, sevsen bir dert, sevmesen bir dert...